Aan de hand van een aantal vragen leren we de schrijvers en illustratoren van It grutte Sint Piter ferhaleboek beter kennen.  Dit keer is het de beurt aan Elizabeth Vogelzang:

Elizabeth, hoelang schrijf en illustreer je al (kinder)verhalen?
Voor mijn werk als journalist van de Leeuwarder Courant schrijf ik elke dag, maar het maken van een kinderverhaal is compleet nieuw voor me. Nieuws, achtergrond, interview, reportage. Tot nu toe vloeide slechts non-fictie uit mijn pen. Journalistieke artikelen over actualiteit. Met een verhaal voor het Sint Piterboek maak ik mijn debuut in de fictie. Lekker hoor, de werkelijkheid een keertje links laten liggen en puur mijn verbeelding laten spreken.

Wat is jouw band met het Sint Piterfeest?
Sint Piter ken ik van de Grousters uit mijn vrienden- en kennissenkring en uit de verhalen uit de krant. Zelf heb ik het feest nog nooit gevierd. Toen ik werd gevraagd of ik een verhaal wilde schrijven hoefde ik niet lang na te denken. Het Sint Piterfeest is een unieke en volstrekt eigen traditie van Grou, het dorp viert het met verve en houdt het grutsk’ in ere. Dat ik daaraan mag meewerken vind ik vooral heel erg leuk!

Hoe heet het verhaal dat je hebt geschreven en geïllustreerd?
It Hynder fan Sint Piter. Alde Tsjebbe, het paard van Sint Piter is met pensioen. Dit jaar is het de beurt aan Janika om de kindervriend voor het eerst te helpen als hij in Grou is. Het jonge hynder is volop in training om op tijd fit te zijn en probeert allemaal handige trucjes te leren van haar vrienden uit de stal. Sierd Spin, helpt haar om razendsnel omhoog te klauteren. Foekje Mûs is een meester in verstoppen en Swetse Sweltsje vliegt als een speer van hot naar her. Maar zweven? Jezelf wegtoveren? En klimmen? Kan Janika dat eigenlijk wel allemaal?

Welke zin vind je het leukst in je verhaal?
‘Hynder Janika komt oerein, snúft ris en skrabet mei har hoef oer de stâlflier. “Dit kin net”, seit se yn harsels. Se nimt in oanrin, stap, draaf, galop… en komt los fan de flier.’

De eerste alinea van het verhaal: It hynder fan Sint Piter
Op ’e betide moarn, doe’t de hoanne sa lûd kraaid hie dat hy der suver wat fan bekomme moast en de kij ien foar ien út de stâl wei it dizige lân yn skarrelen, klonk in frjemd ratteljen en stinnen út de skuorre. ‘Oeffff, ohhhh, aaarchhh, au, pfffff.’ Hynder Janika stiet te pûsten en te suchtsjen en hat de moannen wiet fan it swit op ’e holle hingjen. ‘No dan noch mar in kear’, praat se harsels moed yn, wylst se har foarfuotten heech oplûkt en tagelyk op har efterskonken hipt. ‘Tsien, njoggen, acht, sân, seis,..’ ‘Wat in drokte’, klinkt in kreakjende stim út in tsjuster hoekje heech tusken de hoannebalken. Dêr sit Sierd Spin mei de poaten oer elkoar noflik ûnderútsakke yn syn glinsterjende web.

Tot slot, wil je onze Sint Piterfans nog iets meegeven?
Jimme ha in prachtige tradysje mei jimme eigen feest. Koesterje dat!